مغالطه اخذ عام مکان خاصمغالطه اخذ عام مکان خاص، مربوط به مغالطات معنوی اجزای قضایا است. ۱ - توضیح اصطلاحیکی از غلط‌های مربوط به مغالطه معنوی اجزای قضایا، اخذ عام مکان خاص است. گاهی حکم مربوط به چیز خاص بوده و گمان می‌رود که مربوط به عام است و به آن سرایت داده می‌شود. بنابراین گاهى خاص علت وجود چيزى میباشد و گمان می‌رود كه عام علت است؛ و با عدم خاص آثار وجودى آنرا براى عام ثابت می‌كنند؛ مثل آنكه رنگ سياهى علت درهم كشيده شدن چشم است و كسى گمان برد كه اين خاصيت براى هررنگى موجود است. اين اشتباه بواسطه گرفتن مابالعرض بجاى مابالذات است يعنى صفت با واسطه بجاى بى‌واسطه تصور شده است، مثال ديگر؛ "بعضی‌ها از این که حرکت، وجود تدریجی و غیر قار است گمان کرده‌اند این خاصیت برای همه عرض‌ها موجود است و عام را به جای خاص گرفته و گفته‌اند: هیچ عرضی در دو زمان باقی نمی‌ماند." [۱]
شهاب‌الدین سهروردی، یحیی بن حبش، منطق التلویحات، ص۸۵.
۲ - مستندات مقالهدر تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است: • شهاب‌الدین سهروردی، یحیی بن حبش، منطق التلویحات. • مشکوةالدینی، عبدالمحسن، منطق نوین مشتمل بر اللمعات المشرقیه فی الفنون المنطقیه. ۳ - پانویس
۴ - منبعپایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «مغالطه اخذ عام مکان خاص»، تاریخ بازیابی۱۳۹۶/۴/۱۸. رده‌های این صفحه : اصطلاحات منطقی | مغالطه معنوی
|